Poonjacht
De Dankbaarheid begon haar leven in 1894 toen ze als paviljoenjacht van de werf Duijvendijk in Krimpen aan de IJssel van de werf liep. Een zuidhollandse tjalk, een zeilschip, van 15,3 lang en 4,35 meter breed. Het werkzame leven van het schip bestond in die tijd uit het vervoer van landbouwproducten in Zeeland en Zuid-Holland, als vrachtschip en als beurtschip. Naar verluid is tijdens de Tweede Wereldoorlog een motor op het schip geplaatst en heeft de Dankbaarheid dienst gedaan als sleepboot in de haven van Rotterdam.
Het werkzame leven van de Dankbaarheid liep in de jaren 60 op z’n einde, toen het in de Amstel, bij Uithoorn, lag weg te roesten. Renger Kremer zag de potentie van het casco met z’n prachtige lijnen. Hij gaf opdracht aan Baron van Höevell om een nieuwe toekomst voor het schip te ontwerpen. Dit leidde, na een zes jaar durend bouwproject, tot het poonjacht dat de Dankbaarheid nu is.
In 1976 heeft de Dankbaarheid een bijzonder avontuur meegemaakt, door als admiraalsschip te varen met een eskader van negen Nederlandse platbodems, tijdens de viering van het 200-jarig bestaan van de Verenigde Staten. Na vlootschouw op 4 juli heeft het eskader enkele weken op de rivier de Hudson gevaren tussen New York en Albany.
In 1977 verkoopt Renger Kremer de poon aan Sigma Coatings in Uithoorn. Dit zou een lange periode inluiden waarin de Dankbaarheid dienst doet als vlaggeschip van het bedrijf. Het schip heeft een ligplaats gekregen in achtereenvolgens Muiden, Monnickendam en Katwoude, en maakt relatie-vaartochten op het Markermeer voor het bedrijf.
Meer dan veertig jaar worden zo’n honderd vaardagen per jaar gemaakt met de “Sigma boot”, met steeds zo’n tien passagiers.
In 2020 maakt de pandemie een einde aan het varen voor Sigma (vanaf 2008 PPG Coatings). Het schip heeft dan achterstalling onderhoud en wordt in 2021 van de hand gedaan aan de SRF-werf in Harlingen. Eind 2023 kopen Evert & Elise Westerveld het schip. Na een onderhoudsperiode van zes maanden wordt in juni 2024 De Dankbaarheid weer onder zeil gebracht en naar Aalsmeer gevaren, naar de nieuwe ligplaats in Fort Kudelstaart. In februari 2025 wordt het schip ondergebracht in een behoudsstichting dat tot doel heeft om het Varend Monument ® de Dankbaarheid haar oude glorie weer terug te geven.
Over de historie van de Dankbaarheid is veel informatie te vinden op de website van de Stichting Ronde- en platbodemjachten.
Stichting Stamboek Ronde en Platbodemjachten
Via deze link komt u terecht op de pagina over De Dankbaarheid
https://www.ssrp.nl/stamboek/schepen/dankbaarheid-1060